A podium a year smaakt naar meer

Midden in het bos staat een piano. Op een van de bruggetjes staat een violist en langs de route hoor je het subtiele klassieke geluid van een harp. Voorgaande staat haaks op de opzwepende beats van dj’s tijdens grote evenementen. Dit is de OCK-run. Een prachtig alternatieve hardloopwedstrijd op landgoed Ockenburg. Bij de finish zijn er verse snoeptomaatjes en biologische schijfjes kromme komkommer in plaats van sportdrank en wine gums. Kortom, een gezellig hardloop evenement met live muziek. Maar hoe leuk en gemoedelijk het er ook is, wederom zal er dit jaar weer keihard gestreden worden om de podiumplaatsen.

Grote strijd

De grootste strijd die deze dag geleverd moest worden was het overtuigen van mijn jongste dochter dat je op hardloopschoenen echt sneller loopt dan op laarzen. Maar goed, toen dit kleine meningsverschil in mijn voordeel beslecht was konden we van start.

Niets mooiers dan een kids run met papa. Al is loslaten ook prachtig

Ik loop samen met m’n jongste dochter Jill. Mijn oudste dochter Liz gaat voor het eerst alleen meelopen (maar met de techniek van papa, zie foto #trots). Ze vraagt zich in eerste instantie nog af wat de route is en hoe ze moet lopen? Ik geef haar het advies om achter de rest aan te lopen. De jongste vraagt gelijk: “Hoe weet de eerste dan hoe die moet lopen?” Goede vraag……

Goede tip

Voor het geval ik voorop kom te lopen bij de 10km run later die ochtend, loop ik met voorbedachte rade alvast een verkenningsrondje tijdens deze kids run. De jongste merkt nog even op dat ik misschien beter 2e kan worden zodat ik iig weet waar ik naar toe moet. Terwijl de oudste gelijk zegt dat nummers 1, 2 en 3 toch winnen.

‘First loser’ of ‘best of the rest?’

Als we eenmaal aan de start staan schuifel ik voorzichtig naar voren en neem plaats op de eerste startrij. Direct na het startschot schiet ik er als een speer vandoor en binnen 500 meter ligt het hele veld achter mij open. Vier man kunnen mij volgen en na 2 kilometer is er nog slechts 1 over. Bij de eerste doorkomst lopen we gelijk en kijk ik nog eenmaal achterom. Ik heb al vrij snel door dat het tussen ons tweeën zal gaan vandaag. Hij slaat een klein gaatje op een lang stuk. Ik temporiseer wat, want het is tenslotte nog 7.5km. Halverwege plaats ik een eerste kleine aanval en kom iets dichterbij maar ook de nummer 1 versnelt. Ik probeer het iets later op een zwaar stuk nogmaals en probeer daarna door te trekken zodat ik aan kan haken, maar het gat verder verkleinen dan 40/50 meter lukt mij niet. Richting de finale zie ik hem nog een flinke sprint trekken en moet mij overgeven. Wederom ben ik de ‘first loser’ of ‘best of the rest’. Ach uiteindelijk gaat het om perceptie en ben ik blij dat ik mijn abonnement op de tweede plek verlengd heb. Verhalen over mijn vorige tweede, uuuh bijna eerste plekken lees je hier, hier, hier of hier.

Waarom een bloemetje voor Moederdag kopen als je er ook een kunt winnen

Onder het genot van een water en kromme komkommer praten we nog even na. Vervolgens klim ik trots het podium op met nog een trotsere dochter ernaast om de bloemen in ontvangst te nemen 🙂

Ik vraag hem of hij ook tijdens de Royal 10 mee doet op 27 mei. Hij bedankt mij vriendelijk voor het attent maken op de race en ik kan mij wel voor m’n kop slaan…. of toch niet….. Tijd voor revanche. CU@start op eigen trainingsterrein!

Write it down….

Kortom, een fantastische familie ochtend met de nodige successen. Voor iedereen die niet houdt van grote massa’s en een mooie alternatieve bosloop weet te waarderen een echte aanrader. En wat je dan op ‘Medal Monday’ moet posten op je Instagram account? Gewoon je timmermanspotlood. Handig om alvast de wedstrijd van 2020 in je agenda te noteren.