“Ga maar eens lekker buiten spelen”,  kreeg ik vroeger wel eens te horen als ik te druk was in huis. Mijn oma gebruikte hier altijd het woord ‘ravotten’ voor. Volgens de Duitse filosoof Nietsche schuilde in iedere man nog een jongetje. Hij gebruikte hiervoor de term: “das Kind im Manne”. Kortom, jongens vinden niets leuker dan buitenspelen, over hekjes klimmen, vies worden en tegen boompjes aan plassen. En boompjes zijn er genoeg op Mount Derby. Tijdens het mountainbiken zet ik en passant de lokale Haagse sponsors van RTC in Tasmanië op de kaart. En wat voor kaart, de Blue Derby trails!

Derby a town built on pizza, beer, bikes and coffee

Eenmaal aangekomen in Derby slaat de keuzestress toe: welk MTB monster huur ik: een fully, een 29er of toch een kleiner formaat met fatties? Of doe ik eens gek en neem ik een groot uitgevallen BMX om wat meer mee te kunnen spelen? Ga ik eerst goede koffie drinken bij de crank addicts of gelijk pizza eten bij F🚴d. Who said ‘life is easy’? Maar goed ‘first things first’, een fiets. 

Een weilandfietser op een ‘fully’

Het wordt een prachtige Specialized 29er die mij later bij alle grote rotsblokken nog goed van pas komt. Voor het plannen van mijn route die dag knoop ik een aantal routes aan elkaar. Het bord waar ik voor sta is een soort piste kaart die ik van wintersport ken. In tegenstelling tot mooie en sjieke pistenamen in Frankrijk of Oostenrijk vind ik op deze routekaart de meest angstaanjagende namen:

  • groen: ‘Rusty Crusty’ 
  • blauw: ‘axehead’ en ‘howler’ 
  • zwart: ‘black dragon’ en als grand finale de ’23 stitches’ 

Zeker die laatste klinkt aantrekkelijk. Je begrijpt ik kan niet wachten😉 

Turn up the volume of nature

Daar ga ik dan van stadsjungle naar regenwoud. Als stads-MacGyver maak ik met m’n volledig opgeladen iPhone een foto van de plattegrond met voor de zekerheid ALLE routes (en niet alleen de door mij geselecteerde routes) van Mt Derby erop. Ik spring vol energie maar met enigszins knikkende knieën op m’n fully en zigzag de berg omhoog en oefen nog even met het schietzadel! Meer kombochten dan ik kan tellen, zoveel hoogtemeters dat je er spontaan hoogtevrees van krijgt, rotsblokken en jumps hoog genoeg voor geen 23 maar 32 stitches…..Ik moet eerlijk bekennen voor mij als geoefend weilandfietser, viaductbedwinger en strandracer is dat letterlijk en figuurlijk even schakelen. De Blue Derby trail in Tasmania is even wat anders dan over hekjes klimmen in het Westland en dan heb ik het niet alleen over de hoeveelheid boompjes om tegen aan te kunnen plassen.  

Off road is true love at first sight

Wat een gave buitenspeeldag was dat! Als ik van de adrenaline boost maar kan slapen. Om te kalmeren maar even een biertje gedronken 😉Eens temeer besef ik wanneer ik ook alweer verliefd op triathlon ben geworden. Tijdens de Beach Challenge, de off road triathlon in Den Haag. Love at first sight. Vanaf Tasmanië gelijk maar weer ingeschreven voor de editie van dit jaar. CU@Beach Challenge 2017?