Wie voor een dubbeltje geboren is wordt nooit een kwartje

Het was zo warm tijdens de Triathlon in Terheijden dat het me een week heeft gekost om m’n verhaal te ventileren. Na mijn derde plek twee weken geleden in Waalwijk heb ik alleen mijn gewonnen hortensia gepland en het verder lekker rustig aan gedaan. Barbecue, ijsje, wit biertje maar toch ook een rondje zwemmen en de benen weer wat los lopen. In zo’n tussenweek zijn niet de trainingskilometers van belang, maar is het voornamelijk zaak om weer mentaal fit aan de start te staan.

Ik krijg et er wèèrem van

De hotspot

In de auto richting opnieuw het zonnige zuiden onderbreek ik ‘the eye of the tiger’ even door omroep Brabant aan te zetten. Volgens het Brabants weerbericht is het ‘Touwke droog’ wat zoveel inhoud als dat het een warm welkom gaat worden. Om precies te zijn 30+ graden in Terheijden. De rare gedachte die in mij opkomt is dat ik me afvraag of mijn sportkleding het wel gaat redden, omdat sommige items maar tot 30 graden gewassen kunnen worden?

Wat mot dat mot

Als technisch minder begaafde zwemmer heb ik een voordeel van het zwemmen in een wetsuit dus “wat mot dat mot”! Eenmaal mezelf in m’n wetsuit gehesen, drijf ik van het zweet zo door het parc fermé naar de start. In het water besluit ik te starten in het midden van de vaart en aan de rand van het startveld. Na de start zie ik vanuit m’n ooghoek Gerrit Heijkoop van de ‘Slimmer Presteren’ podcast als een soort schoepenrad door het water rammen. Die ben ik kwijt. Uiteindelijk gaat het zwemmen niet helemaal naar wens, maar de lange wisselzone maakt voor mij als goede loper veel goed.

Je moet het carbon smeden als het heet is

Toch warm op mijn coole fiets

Drie heen-en-weertjes met 42km/u heen en 36km/u terug. Bij het eerste keerpunt op de fiets constateer ik dat ik Gerrit, Mister red shoes, al in het vizier heb. ‘I’m on fire’ hier op Brabantse bodem. Ik raap een aantal mensen op en maak nog een dolletje met een andere fietser (of hij met mij?) maar we halen elkaar een paar keer in en wisselen een paar woorden. Altijd gezellig hier in Brabant. Ook spot ik onderweg Nick Cuyt, de nummer twee van vorige week. Het “Go get’m” stemmetje in mijn hoofd, laat mij niet meer los.

Wie voor een dubbeltje geboren is wordt nooit een kwartje

Na een vlotte wissel van fietsen naar lopen is het ‘show time’, zoals ik mijzelf altijd voorhoud. Kijken wie ik allemaal nog voorbij kan op dit bloedhete parcours met overigens ruim voldoende drankposten en verkoeling (vrijwilligers en supporters dank 🙏). Uiteindelijk stuivertje gewisseld met Nick Cuyt. Vorige week was hij tweede en ik derde H40+, vandaag omgekeerd 💪 Overall een 6e plek bij 477 deelnemers en dat is meer dan ik ooit had durven hopen. Soms heb je van die dagen dat letterlijk en figuurlijk overal de zon schijnt. Waar ik ooit voor een dubbeltje op de tennisbaan geboren ben, heeft mijn sportlifecrisis zich nu uitbetaald in twee opeenvolgende podiumplekken op een kwartje. Het kan dus wel.

Houdoe en bedankt olé olé

Net als vorige week loop ik weer apetrots met mijn trofee richting de auto. En dan is het weer tijd om afscheid nemen van Brabant maar houdoe je dat ook alweer? Ohja, ‘dagguh bedankt zeit da wittuh‘ en tot volgend jaar. Nu eerst m’n dochters uitleggen wat dubbeltjes en kwartjes zijn. Tja ik ben toch ondertussen al 40+ hè 😉