I’m back, did ya miss me……?

Mijn laatste blog is van even geleden maar verhalen spookten continue door mijn hoofd. Terwijl ik op de fiets zat, als ik mijn lange duurlopen deed of gewoon zomaar spontaan. Alleen dan moet je ze nog opschrijven………, of ik echt weg was………..?

In 2015 werd Iniesta na een fenomenale assist in de Championsleague en een belabberd seizoen gevraagd of hij terug van weggeweest was. Zijn antwoord hierop was duidelijk: “I’m back? I never went away!”

50 shades of grey

Afgelopen weken heb ik het aantal loopkilometers opgevoerd richting mijn hardloopdoel voor dit jaar: het ‘smashen’ van mijn marathon pr (2.58,37) op 5 april in Rotterdam. Maar met alleen maar kilometers vreten in de grijze zone kom je er niet. Voor een serieuze trainingsprikkel is er meer dan 50 tinten grijs nodig. Je moet uit je comfortzone.

De Haagse Alpen

De weg richting een nieuw pr op de marathon loopt via de Haagse Alpen. Twee weken geleden moest er zo’n 9.4km en 1000 ongelijk liggende traptreden bedwongen worden. Oftewel DE PUINDUINRUN stond op het programma.

Verrassingen geven je het gevoel dat je leeft

Hoewel ik ‘het sprookje van de 1001 traptreden’ kan dromen was er dit jaar een verrassingselement. De route was iets omgelegd en het centrale verzamelpunt was op een andere locatie met als aangename verrassing ruim voldoende wc’s voor iedereen bij de start. Waar maak je dat nog mee? Het letterlijk en figuurlijk echte hoogtepunt van de verrassing was toch wel de  nieuwe trap op het parcours. Houdt het hiermee op? Nee, ieder jaar krijg je een verrassingsaandenken ipv de gebruikelijke bling bling. Een Puinduinbiertje, een pet, shirt, buff etc. etc. Zelf ben ik altijd wel gecharmeerd van deze bruikbare en tastbare herinneringen die je het hele jaar door doen denken aan een race. Zo kijk ik al een paar jaar iedere zondagochtend aan tegen het plaatje van Haagse Harry op mijn puinduinmok. Maar de beste herinnering blijft toch altijd wel dat ondanks het feit dat de wedstrijd ieder jaar zwaarder lijkt te worden ik het gevoel heb dat ik ieder jaar sterker uit deze hartslagrollercoaster kom.

Niet het leven op de automatische piloot, maar verrassingen zorgen ervoor dat je het gevoel hebt voluit te leven. Niet elke verrassing, zoals een extra trap, is even leuk uiteraard, maar je hebt wel het gevoel dat je leeft. We voelen ons het prettigst wanneer de wereld om ons heen voorspelbaar is (vandaar alle weerapps, ingestelde push messages om van alles als eerste op de hoogte te zijn en houden we heel de dag onze inbox in de gaten), maar we voelen het meest dat we leven wanneer dingen niet zo voorspelbaar zijn. Mijn trainingen zijn niet altijd even gestructureerd. Als ik een heuvel zie ren ik hem op. Een paardenpad stuif ik over. En nieuwe paadjes ga ik in. Dit alles resulteert dan weer in vele een nieuwe verdwaalroutes.

De Surprise Show

Om het jaar organiseer ik met een vriend een verrassingsuitje. Dit gaat van foute muzikale activiteiten tot aan ‘sky diven’. Wat de activiteit is maakt eigenlijk niet uit als het maar samen is en er een verrassing is. Dit laatste valt steeds moeilijker te organiseren met een druk leven en kinderen met steeds meer ‘verplichtingen’ en feestjes.

Monogamie is zo 19…….

Ook in je relatie moet je elkaar verrassen anders raakt de sleur er in. Ik heb een polyamoreuze relatie. Dit houdt het spannend en iedere keer heb je toch weer net een andere ervaring. Het is wel de kunst om ze allemaal even veel aandacht te geven. Natuurlijk heb ik een voorkeur en met dat paar ga ik de marathon lopen maar ‘in between’ loop ik op wel 5 verschillende paar schoenen. Gewenning maakt lui. Ik geloof er in dat wisseling van schoenen blessures kan voorkomen. Ieder paar hardloopschoenen is mij even dierbaar dus om het voor hen ook zo aangenaam mogelijk te houden probeer ik vaak iets nieuws uit. Dit is meestal plezierig maar af en toe ook niet. Zo liep ik laatst per ongeluk een iets te modderige route voor mijn net nieuwe lichtgrijze hardloopschoenen.

Ik nader de 40 word ik dan echt oud?

Het leven van een kind zit vol verrassingen. Alles is nieuw, alles is bijzonder en het kinderbrein is zo flexibel dat ze openstaan voor alle indrukken. Pas bij het ouder worden, worden schema’s in ons hoofd minder veranderlijk. Niet voor niets zegt men dat je oude bomen niet meer moet verplanten.

Voorspellende gave of simpelweg ervaring

In al die jaren hebben we geleerd wat we kunnen verwachten van de wereld (ons looptempo) en daarmee zijn we ook beter geworden in het voorspellenspellen van de wereld (finish tijd). Maar voorspelbaarheid is ook saai. Waar is die overmoedige ik die geen vlakke tijden loopt maar lekker te snel van start gaat en zich helemaal opblaast om zich dit jaren later nog te herinneren #Klazienaveen. Of is de mooiste verrassing toch gewoon een vooropgesteld en gehaald doel? Eens kijken of ik mijzelf kan verrassen in Schoorl morgen. Mijn doel is het lopen van de halve marathon onder de 1.24,02, mijn pr van 4 jaar geleden. To be continued……..