Hoe houd je het vakantiegevoel vast?

Na een mooie zomer is de herfstvakantie in Zuid-Nederland alweer begonnen. Je kijkt uit naar die vakantie maar voor je het weet zit je zo weer in de dagelijkse sleur. Werk, deadlines en zelfs de eindejaartargets komen weer in zicht. Maar hoe houd je nu toch dat vakantiegevoel langer vast? Even surfen op het web levert mij de volgende suggesties op:

• Zorg voor een vakantiefoto als screensaver op je telefoon
• Doe dingen die je op vakantie deed (nog meer sporten……?)
• Maak een fotoboek of vakantiefilmpje

…….maar het schrijven van een postvakantieblog kwam ik nergens tegen………

Laat ik bij het begin beginnen

Geen vakantie zonder sportieve uitdaging

Vakantie is fietsend naar de caravan, althans voor mij dan. Deze zomer vertrok ik op de eerste dag van m’n vakantie ’s ochtends vroeg richting Zeeland. Ik heb die dag lekker lang van het vakantiegevoel kunnen genieten, want bij Moerwijk had ik al een verkeerde afslag te pakken. Maar goed, het is vakantie dus wat maakt mij het uit. Bij Delft begon het te regenen. De pond bij Maassluis zat tegen en de brug bij Rozenburg stond open. Geheel onvrijwillig heb ik het centrum van Brielle en Goedereede gezien. Tenslotte dan nog een lek bandje om het af te maken. Toen ik met windkracht 10 tegen en geheel gezandstraald langs de autofile op de Brouwersdam reed, dacht ik: ‘Wat heb ik toch een mooi leven’ 😁.

BF4EVER

Play hard

Wat ik mij van het spelen op de camping van vroeger herinner:

• de ‘ping pong’ tafels in de kantine waar ik bij 30 graden de hele dag stond te tafeltennissen
• die jongen uit Friesland die mij in de finale versloeg en mij effectballen leerde slaan
• alle voetbalveldjes op de hele camping
• de jaarlijks terugkerende Michel die mij met flesjes voetbal versloeg. Maar ook de huilende Michel tijdens de verloren WK wedstrijd Nederland-Brazilië in 1994
• de gedachte dat mijn winst tijdens het tennistoernooi op de camping het begin was van een glansrijke tenniscarrière zoals die van Edberg of Becker.

Voor ik goed en wel op de fiets bij de caravan ben, komen mijn dochters de caravan binnen rennen dat ze een nieuw vriendinnetje hebben. Twee dagen later willen ze op de camping blijven wonen. En hun vriendinnetje is gepromoveerd tot BF4EVER.

Dochter tegen haar vriendinnetje: “Waar kom jij vandaan?”, haar antwoord: “Ede”. Zonder enige geografische notie te hebben wordt het gesprek vervolgd met “Heb je daar ook een monkeytown?”. Alles staat in het teken van spelen net zoals mijn vakantietrainingen. M’n ene dochter verplaatst zich als een soort tractorband al radslagend over de camping.  De andere pakt iedere rekstok aan om als een vleermuis aan te hangen en het leukste vindt zij onbeperkt springen en borstcrawlen met bandjes aan. Zelf zwem ik met de duikbril van m’n dochter in een loszittende zwembroek. Ik gebruik de kinderen als levende kettlebel in de speeltuin of gebruiken zij mij als levende klimboom….? Nou ja, het trainingseffect is ongeveer hetzelfde.

Naast spelen is het ook tijd voor bezinning

Mijn dochter worstelt met de levensvragen of kinderen in Australië allemaal makkelijk met hun vork in de linkerhand kunnen eten terwijl het voor haar zo moeilijk is. Waarom is er geen directe glijbaan naar oma? En kun je niet altijd vakantie hebben?

Zelf houd ik het iets praktischer en stel mij de vraag of ik nog tevreden ben met m’n baan. Of we niet eens zouden moeten verhuizen. Sterker nog zouden we voorgenoemde twee niet moeten combineren in een ‘ik vertrek’? Maar ook de vraag wat de sportgoals voor volgend seizoen gaan worden. Want voor een beetje triathlon moet je tegenwoordig al bijna een jaar van te voren inschrijven.

In the end

Alle mooie woorden en gedachten ten spijt. In praktijk heeft m’n immuunsysteem een boost gekregen want het is gewoon zand tussen je boterham, wijn uit een plastic beker en vliegjes in de thee. Maar ook met trots over het strand lopen met een twijfelachtig statussymbool van strak witte wielertenue strepen op je armen en benen. En de challenge om voor vertrek naar huis je witte sporthorlogepols bij te hebben gebruind. De tint zal gedurende het winterseizoen wel weer verdwijnen maar de herinneringen aan een prachtige vakantie blijven dankzij deze blog nog lekker vers.