Terwijl ik door de branding heen probeer te komen voelt de eerste de beste golf aan als een wasmachine. M’n badmuts blijft ternauwernood achter m’n scheef staande zwembrilletje haken. The game is on!

Doe mij maar een goede schuimkop, cheers!

Hoe mooi is het om bij ondergaande zon in zee te zwemmen? De zee ligt erbij als een grote spiegel. De meeuwen scheren er laag overheen.

Hoe stoer is het om Vlietlanden over te zwemmen in de regen?

En hoe spectaculair is het om in huizenhoog rollende golven met grote schuimkoppen te zwemmen?

img_0064Buitenspelen voor gevorderden

Afgelopen dinsdag stond er een stevige noordwestenwind. De vele kitesurfers waren omringd door golven die je onder water nog hoorde neerklappen. Tijdens mijn eerste openwater zwemtrainingen 7 jaar geleden is mij de dolfijntechniek bijgebracht. Bij ‘dolfijnen’ dien je onder de golven door te duiken en de golven over je heen te laten rollen. Zo gezegd, zo gedaan. Eenmaal achter de branding lijk ik in een soort achtbaan te zijn beland. Ineens begrijp ik waarom het zo rustig was op de buitenzwem-appgroep.

swimVoldoende zout voor een hele sportweek

Met drie man sterk liggen we in het water. Na iedere metershoge golf kijken we alledrie vol spanning of ieder van ons er nog ligt. Het is typisch zo’n golfslag waarbij je iedere zwemtechniek kan vergeten en je over kunt gaan op de survival modus. Na een borstcrawl slag in het luchtledige word ik zo over het randje van de golf in het diepe geduwd. Gelukkig heb ik het vertrouwen dat je met een wetsuit zoveel drijfvermogen hebt, dat er eigenlijk niets kan gebeuren. Ik denk bij zulke golven alleen aan een paar jaar geleden toen een clubgenoot zeeziek werd en tijdens het zwemmen ter plekke achteruit ging eten. Ondertussen heb ik zelf al zoveel zout water binnen gekregen dat m’n tong er pijn van doet.

img_0085Ik speel dus ik ben

Afgelopen week las ik een interessant artikel over het feit dat onze kinderen steeds minder spelen. We hebben steeds minder vrije tijd. Kinderen worden voortdurend bezig gehouden met school, huiswerk, sport, muziek, toneel en bijles. Ouders zijn verworden tot veredelde taxichauffeurs voor hun kroost. Spelen wordt in het artikel bestempeld als de vrijheid om je eigen nieuwsgierigheid te volgen, om te zoeken en te ontdekken. Van spelen worden kinderen creatief. Maar ook volwassenen kunnen met spelen een burn out voorkomen.

img_0086Een symboolverslaafde ratrace

Als telefoonverslaafde zombies in Vinex-locaties laten we ons opjagen door onze zelfgekozen peergroup die net weer een nieuw huis of een snellere auto gekocht heeft en die nota bene voor de tweede keer dit jaar gaat skiën. Naast de maatschappelijk verwachte sociale ladderdrukstatus identificeren wij onszelf ook nog eens met ons werk. Ik werk dus ik ben…. Ondertussen lezen we ons te pletter aan mindfullness en andere zelfhulphandboeken. Misschien is de remedie wel dat we allemaal gewoon wat meer buiten moeten spelen. Life is one big playground.

Don’t own but make memories!

Mijn speelgoed bestaat uit sportspullen en mijn playground is de natuur. In plaats van een standaard zwemavond met ‘Staatje tik’ (zwemmen van strandtent La Cantina naar strandtent De Staat en terug) hebben we nu in 40 minuten slechts 750 meter (horizontaal) gezwommen maar verticaal

minstens zo veel. Dat ik m’n badmuts en brilletje bij de eerste serieuze golf al bijna kwijt was is niet erg, want zoals iedereen weet: herinneringen zijn belangrijker dan bezittingen.

Hoe ik deze avond ga herinneren is dat we met z’n drieën vol respect naar de golven keken voordat we erin gingen. En dat we vol respect naar elkaar keken toen we er weer uitkwamen. Thuis duik ik veilig de badkuip in terwijl mijn wetsuit nog hangt bij te komen. In bed golf ik nog even na van dit heerlijke buitenspeel avontuur.