Zoals ik ooit van huis vertrok en aan mijn vrouw de belofte deed om het wereldrecord ergometer voor zware dames te breken, zo ging ik vandaag met de allerbeste voornemens van huis om het podium van de Nieuwjaars cross bij mijn eigen club RTC te veroveren. Bij aankomst zag ik dat een paar snelle heren niet aanwezig waren. Dit was mijn kans om te winnen. Omdat we niet met een chip werken maar gewoon handmatig tijden noteren, had men voor het gemak de namen op waarschijnlijke volgorde van binnenkomst op een A4tje geschreven zodat eenvoudig de eindtijd genoteerd zou kunnen worden. Volgens de ‘bookies’ zou ik dit jaar tweede worden! Adel verplicht.

img_4641Omdat er belangrijkere dingen te bespreken zijn maak ik een lang verhaal kort. Ik werd inderdaad tweede tijdens mijn eerste wedstrijd in tweeduizendzeventien! Na het beklimmen van ‘het podium’ werd mijn prestatie even gerelativeerd door de fietstrainer die toegaf dat ik goed liep maar dat er bij het fietsen toch nog wel wat meer in zou moeten zitten…… BAM met beide benen weer op de grond. Vervolgens wordt het laatste restje kortstondige euforie volledig overstemd door het houden van een minuut stilte voor het overlijden van een clubgenoot. Als triatleten trainen we vaak alleen in weer en wind, zijn we op onszelf aangewezen in wedstrijden en strijden we tegen onze eigen limieten. Dit was typisch zo’n minuut waarin je direct ziet dat die individuele triatleten gezamenlijk een zijn.

img_4639Helaas eindigde vorige week al met het overlijden van een familielid. En zo word je tweede tijdens een hardloopwedstrijd en heb je in plaats van een midweekse pensioenfondsvergadering op je werk ineens twee begrafenissen op dezelfde tijd. Dit relativeert niet alleen je prestatie maar ook je werk. Sparen voor je oude dag in een pensioenfonds is belangrijk, maar belangrijker is wat Ireen Wust in de uitzending van het programma ‘5 jaar later’ al zei: “van mijn moeder krijg ik vaak het advies om NU te genieten van mijn successen”. Waar Edith Bos dit ook al heeft ervaren, lijkt dit voor de immer lachende Churandy Martina de standaard te zijn. Ik kan onze overleden clubgenoot qua sportprestaties niet met hem vergelijken, maar een lintje voor positiviteit zouden ze beiden moeten verdienen en anders toch wel een podium voor doorzetten. Zelfspot, humor en een lach waren zijn wapens in de strijd. Laat plezier nou net zijn waar sport om draait. Lachend laatste is beter dan huilend eerste. Plezier staat voorop.

Terugkomend op het getal twee. Twee is het enige even priemgetal en het atoomnummer van helium, ook wel lachgas genoemd. Ik zou zeggen, zorg dat je altijd lacht en niet voor even!

Life isn’t

about waiting

for the storm

to pass

it’s about

learning to dance

in the rain