En dan bedoel ik niet alle powergell shots, powerbars, druivensuikersnoepjes, liquid gells en tandglazuurknallende sportdrankjes. Nee, met bovenstaande titel doel ik op de keuzestress die ik soms ervaar bij het kiezen tussen alle sporten. ‘Off season’ is namelijk de uitgelezen mogelijkheid om vaste routines te doorbreken en het moment om nieuwe dingen uit te proberen. Wil je niet helemaal een nieuwe sport proberen zoek het dan wat laagdrempeliger en kies eens een andere plek in de kleedruimte. In het parc fermé heb je immers ook niet altijd startnummer 1!

Verandering van sport doet sportenfysio-en-zo

  • Zelf kies ik er vaak voor om buiten de begaande paden te gaan en wat is er dan leuker dan MTB-en in de modder?
  • Gevoed door jeugdsentiment en geprikkeld door post van De Friesche Elf Steden heb ik de schaatsen weer eens onder gebonden.
  • En dan het leukste, ‘apenkooien’ tijdens de ‘core balance’ training bij Fysio&Zo.

Be like the Royalsmtb-modder

Ipv wedstrijdstress, voedingspatronen en het onoverkomelijk taperen (incl. chagrijnige buien) zijn we tijdens een MTB trainingsrondje ineens bij de start van een vossenjacht bij Trias aangekomen. Een vossenjacht is een speurtocht op de fiets waarbij de route wordt aangegeven met pijlen op de weg of confetti op onverharde paden. Op controle punten langs de route krijg je een stempel en de winnaar is degene die als eerste met alle stempels over de finish komt. De start is iets anders dan ik gewend ben. In plaats van het gebruikelijke dringen bij de hardloopstart en ellebogenwerk tijdens de zwemstart kijkt hier iedereen het bij het startschot rustig aan. Even later wordt mij duidelijk waarom. Na de eerste dwaalpijlen blijkt het spreekwoord ‘de laatsten zullen de eersten zijn’ immers nog steeds te gelden. Tot 2/3 maal dezelfe fietsers inhalen is geen sinecure en een extra rondje ivm fout rijden ben ik wel gewend als geografisch gehandicapte dus helemaal op m’n lijf geschreven zo’n vossenjacht. Alsof ik met m’n ogen dicht een lekker snoepje uit de snoep pot gepakt heb.

Je mag me duwenpindakaas

Mijn triathlonvereniging RTC biedt weer schaatslessen aan #jeugdsentiment. Ik stam nog uit de tijd dat Johan Olav Koss de adelaarslijst aanvoerde en ik buiten tijdens echte winters, op kunstschaatsen van m’n moeder, Evert van Benthem nadeed. Daarnaast at ik mijzelf natuurlijk ongans aan boterhammen met pindakaas. Later werd mijn voorbeeld ‘De Beer van Lemmer’ en als Brabants jongetje zat ik op school ooit op de plek van Gianni Romme waarvan ik alleen nog weet dat hij Anni Friesinger coachte 😉 Toen ik de kunstschaatsen ontgroeid was en zag dat je veel harder kon schaatsen op noren wilde ik die natuurlijk. Spelletjes ben ik ook altijd voor in, dus het werd het uiteindelijk op de sloot ijshockeyen met noren aan. Om het voor de hardlopers een beetje te visualiseren, ik was een soort Usain Bolt op het voetbalveld.

Maar goed, ik kan prima tochten van 75/100km schaatsen en op karakter waarschijnlijk ook nog wel 25 extra maar ja dan ben je er nog lang niet bij een mogelijke Elf Steden Tocht. Het weer zal tijdens een Tocht der Tochten wel anders zijn en ik moet ook nog eens starten in de laatste startgroep. Maar goed, ‘life is one big dream’ en de grootste successen zijn geboekt door groot te dromen. Zo heeft Gert Jacobs ooit de snelste tijd neergezet op de Alpe d’Huez (omdat aan zijn oproep om geduwd te worden massaal gehoor werd gegeven). Mochten jullie mij deze winter zien ploeteren bij Bolsward of Franeker geef me een duw of sla een wak want zoals Erben Wennemars ooit zei: “ik ben niet de snelste schaatser maar van de schaatsers kan ik wel als een van de snelste hardlopen” en daar zal ik het ook van moeten hebben ben ik bang.

Apenkooien tijdens de core balance training img_4370

20 jaar sportschool achter de kiezen, wat kan mij nou gebeuren bij een core balance training? Nou bijvoorbeeld dat je de dag erna de trap achteruit af moet lopen of dat je moet balanceren op de fiets en je bekertje koffie met je tanden op moet tillen om te drinken. Heerlijk die spierpijn! Wat ik gedaan heb? Allemaal dingen die ik vroeger bij ‘apenkooien’ normaal vond en waar ik me nu voor in moet spannen. Inclusief roeien waarvan ik ooit gedacht heb het wereldrecord voor vrouwen te kunnen breken…. Maar goed, laat ik mijzelf maar gelukkig prijzen dat ik nog steeds die jeugdige overmoed bezit. Zoals Nietzsche zou zeggen, ‘das Kind im Manne’. Al heeft dat kind mij goed te grazen genomen deze keer.

Of het leven nu een groot labyrinth a la vossenjacht is, een grote flash back aan jeugdsentiment die je terug in de tijd werpt of een aaneenschakeling van uitgestelde dromen zonder houdbaarheidsdatum….. stap gewoon af en toe uit je comfort zone doe iets nieuws en bovenal ‘enjoy life’ en geniet van de spierpijn!