In mijn laatste blog vertelde ik dat ik een beetje zenuwachtig was voor mijn eerste ontmoeting met mijn nieuwe Polar buddies. Ik had me opgegeven, maar dat ik echt uitgekozen zou worden had ik niet gedacht. Toen ik de namen van de andere Polar ambassadors zag leverde enig speurwerk het volgende op. De een is Belgisch kampioen op de 10 kilometer, een ander zit in een eerste divisie triathlon team en bij de top van de Nederlandse junioren, de volgende heeft meer dan 7500 instagram volgers . Wat moeten ze nou toch met mij? Een maas in de selectieprocedure? Eric Moussambani, de man uit Equatoriaal Guinea (midden Afrika), deed in 2000 immers ook mee aan de Olympische spelen op de 100 meter vrije slag zonder ooit een 50 meter bad gezien te hebben.

Iedere droom begint met opstaan

Vorige week zaterdagochtend ging om 06.15 mijn wekker en begon mijn droom. Een heel weekend als Polar Ambassador bij de TCS halve marathon in Amsterdam. Na een logistiek hoogstandje van parkeren op de Zuidas, fietsen en lopen, ben ik om 08.30 keurig op tijd voor de groepsfoto bij I AMSTERDAM op het Museumplein (nu het nog kan). img_6300Vervolgens lopen we gezamenlijk de Amsterdam City Run. Onderweg worden er wat prachtige Amsterdamse plaatjes geschoten. En na afloop volgen er wat (voor enkelen wat ongemakkelijke) profielfotoshoots. De middag is zelf te besteden. Er kan in het hotel wat gerust en gesocialised worden.

Living the dream

In plaats van m’n tas de dag voor de wedstrijd om 23.55 nog inpakken en een alternatief zoeken voor m’n lievelingsshirt dat natuurlijk net in de was zit, voel ik me in het hotel net een echte topper. En omdat eigenlijk alleen een interview nog mist doe ik het gewoon zelf maar via deze weg:

  • Michiel, hoe bereid jij je de dag voor een wedstrijd voor? “Meestal sleur ik met kabelbaantjes in de speeltuin, assisteer ik bij het strijkkralen of memorie ik tot ik een ons weeg.”
  • Wat heb je vandaag anders gedaan dan normaal? “Vanochtend heb ik mijn benen los gelopen en een fotoshoot gedaan en vanmiddag zat ik in een hotel met wellness het laatste triathlonmagazine ter sportspiratie te lezen.” ‘
  • Wat eet je de avond voor de wedstrijd? “Meestal kook ik voor de hele familie een ouderwetse pasta rode saus met veel groenten waar ik om 17.30 en om 20.00 twee hele grote borden van eet. Maar vanavond ben ik samen met de rest van het Polar team als een uitgehongerde sprinkhanenplaag aangeschoven bij de pasta party waar een soort spaghetti tornado leek te woeden.”
  • Hoe ziet je laatste uur voor de start er uit? “Meestal ben ik laat. Ik zoek dan naar de rij voor het bagagedepot maar morgen kan ik terecht bij de Polar tent.”

Volgens een Chinese wijsheid is het huwelijk als een ketel koud water dat op het vuur wordt gezet

img_6250Aan het begin van het weekend werd een groep sporters uit Nederland, Vlaanderen en Walonië bij elkaar gezet werd. Maar dat sport verbroedert is te merken doordat de taalbarière met de voeten wordt geruimd en iedereen elkaar steunt in zijn of haar doel. Een greep uit de grote en kleine dromen van de Polar lopers:

  • een snelle halve marathon onder de 1.10
  • als vrouw onder de 3u op de hele marathon
  • de TCS halve marathon als voorbereiding op een snelle hele marathon later dit jaar

Zoals ik al eerder in mijn blogs vertelde droom(de) ik dat ik topsporter ben, aan de Ironman op Hawaii deelneem of een hardloopwedstrijd win.

Aan het eind van het weekend lijkt het water in de ketel wel te koken en fluiten we elkaar naar de finish.

img_6252All big dreams start with a first step.

Samen met twee Belgische Polar jongens besluiten we om als ‘Polar Power Train’ aan de halve marathon te beginnen. We starten de wedstrijd mooi in formatie en lopen gebroederlijk naast of achter elkaar. Voor de foto houden we op kilomer 6 even in… alles voor de foto. We vervolgen de wedstrijd met een snelheid van iets boven de 15km/u en razen door het veld. Vanaf kilometer 12 worden de wagonnetjes langzaam losgekoppeld. Op tijden van 1.23-1.25 rijden ze het Olympisch eindstation binnen.

Mijn eerste stappen in het nieuwe hardloopseizoen zijn met 1.24,04 op de halve marathon goed gestart. Daar gaat zeker nog een snelle marathon uit rollen dit seizoen. Verder is de main goal om nou eindelijk eens fatsoenlijk te leren fietsen. Met het oog op de Ironman 70.3 in Luxemburg in juni dit jaar en een sub 5 uur streefdoel is dat geen overbodige luxe.

img_6393“Don’t put a limit on anything. The more you dream the further you get.” (Michael Phelps)

Het Olympisch stadion is typisch een plek om dromen te verwezenlijken. Olympische spelen zijn typisch momenten waar dromen uitkomen. Enkele voorbeelden zijn toppers als Shaun White (‘half pipe legend’), Michael Phelps (19 gouden medailles) of Abe Bekilla (winnaar van de marathon in Rome 1960, op blote voeten!). En als je echt een held bent mag je het vuur aansteken zoals Muhammed Ali.

img_6394Af en toe zijn er ook vallende sterren te zien. Olympische medaille kandidaat Derk Redmond scheurde zijn hamstring tijdens de 400m. Zijn vader twijfelde geen moment en brak door de beveiliging en stormde de atletiekbaan op om zijn zoon naar de finish te helpen. Het is een van de meest epische finishes ooit. Hij won niet, maar gaf alles wat hij had, finishte en kreeg een staande ovatie van het hele stadion en is sindsdien een inspiratiebron voor velen. Voor de emosporters onder ons is dit filmpje (Derk Redmond) de moeite waard. Doorzetten, meedoen en finishen is belangrijker dan winnen. Zoals Polar buddy Kim van het Verlaat het mooi omschrijft op haar profiel: “Don’t give up, you never know who you’re inspiring”

If you can dream it, you can do it

Tegenwoordig wordt het Olympisch vuur altijd aangestoken door een bekende sporter. In Amsterdam ging dat in 1928 anders. Een medewerker van het gasbedrijf mocht het vuur toen ontsteken. Of je nu Muhammed Ali bent, een middelmatige zwemmer uit midden Afrika, medewerker van het Amsterdams gasbedrijf of gewoon ‘an ordinary guy’ keep on dreaming and never give up.